Feikilega vel unnin og athyglisverð grein hjá Unu Sighvatsdóttur á mbl.is um falskar játningar.

það verður að geta þess sem gott er líka hjá mbl.   það er eigi svo oft sem það gerist.  Þessi grein ber þess merki að talsverð vinna er lögð í hana og sérlega er athyglisvert tengingin til G&G málanna íslensku sem farið er yfir í lok greinar.  

Það er mjög skrítið, og ég er ósáttur við þá sem eg hef átt orðastað við í gegnum tíðina varðandi G&G mál, hvernig margir hengdu sig algjörlega á ,,játninguna" sem slíka.  Og sem dæmi var nefnt að Guðjón hefði ekki dregið játningu til baka fyrir dómi og það var hjá sumum að hann hefði aldrei dregið hana til baka - þó fyrir lægi hver afstaða hans var og seinni yfirlýsingar og útskýringar frá hans hendi.  Eg er ósáttur við hve erfitt var að berja inní haus sumra hvert bottom lænið var.  Yfir þetta er allt farið í nýútkominni skýrslu.

það er líka sérstakt, og sérlega þar sem flest gögn málsins hafa legið fyrir í mörg ár á netinu, að sumir vildu aldrei beina augum að því sem verulega er stingandi í framburðum sakborninga - og það er alveg sérstaklega skýrt hjá Guðjóni - að hann man aldrei nein atvik í kringum meint afbrot.

Eins og eg hef áður nefnt þá kemur fram í skýrslunni að upphaflegir rannsakendur málsins furðuðu sig og pirruðu sig á þessu.  Hvernig það væri hægt að vera viðriðinn svo mikið afbrot - og muna ekki nein atvik í kringum dæmið.  

Eftir situr auðvitað sú spurning samt í heildina litið, hvernig mönnum leiðst að beita slíku harðræði í fangelsinu.  það kemur fram í skýrslu að fangelsisprestur sendi kvörtun til dómsmálaráðherra.  Ekkert svar og ekkert var gert.   

Svona færðu mann til að játa morð