Þetta hefur í raun allt legið fyrir og kunnugt talsvert...

27.3.2013 | 00:22

Þetta hefur í raun allt legið fyrir og kunnugt talsvert lengi þeim er nennt hafa að kynna sér málin.

Flest gögn í G&G málum hafa verið á netinu í nokkur ár og þar hafa menn geta lesið þessi ósköp sem gengu á hjá lagayfirvöldum landsins. En vissulega er það rétt náttúrulega að fræðilega séð var ekki til það sem kallast ,,fölsk játning". En það eitt og sér er ekki nægjanleg afsökun. Vegna þess að augljóst var að það vantaði allt til að undirbyggja málið.

Grunnurinn í raun var að rannsóknaraðilar og lögyfirvöld öll voru fullviss um sekt. Ok. það sem síðan þurfti að gera var að búa til heillega sögu um hvernig það hefði gerst og síðan fá fram játningar. Og þetta gerðu menn bara rétt si sona með einangrun, harðræði og ruglingslegum yfirheyrslum og smá saman mjatlað fram játningum fram og til baka þar til á endanum kom þokkalega heilleg saga í samræmi við upphaflega hugdettu rannsakenda.

þetta kemur allt fram í gögnunum sem hafa legið fyrir lengi. þ.e.a.s. að hver sem skoðar þau ætti að sjá það fljótlega.

Hitt er annað að auðvitað er merkilegt að sjá það sem dregið er fram í skýrslunni núna, að sumir sakborninga voru dáleiddir og/eða notað lyfjagjafir til að ,,hjálpa þeim að muna". Hjálpa þeim að muna. Það er líka merkilegt hve yfirheyrsluaðferðir voru óformlegar og erfitt að henda reiður á þeim. Menn voru að yfirheyra um kvöld og nætur - og jafnvel fangaverðir voru að yfirheyra svona meðfram. Sumar yfirheyrslur ekkert skráðar og allt bara í rassvasabókahaldi einhverju.

það er jafnframt afar merkilegt sem vel er dregið fram í skýrslu að Albert og Guðjón Skarphéðins. voru í raun svipaðar týpur að því leiti að þeir voru að upplagi frekar greiðviknir og hjálpsamir. þ.e.a.s. að voru líklegir til að segja já frekar en nei. Þeir vildu hjálpa rannsakendum. þetta er sérlega áberandi með Guðjón. Hann bókstaflega vildi ekkert annað en hjálpa rannsakendum og þjóðinni við að upplýsa málið og aflétta þessu fargi af henni.

Einn galli var þó til staðar: Þeir mundu ekkert! Eftir smátíma fara þeir að játa eitt og annað og taka undir með löggu að hlutir hefðu getað verið svona eða hinnvegin - en það er í sjálfu sér ekkert gagn að því fyrir rannsakendur því þeir geta engar upplýsingar gefið - því þeir muna ekkert!

Þetta minnisleysi fær rannsakendur jafnvel til að undrast á og pirra sig á, hvernig hægt sé að muna ekki atvik í kringum svo mikla atburði - en aldrei virðist efi koma hjá rannsakendum að þeir séu etv. að leiða sakborninga eða viðkomandi vitni útí tóma vitleysu og fá þá til að játa eitthvað útí bláinn.

Það situr alveg eftir stór spurning, sem einhver lýsti sem svo: Hvað voru menn að hugsa? þ.e.a.s hvað í ósköpunum voru rannsakendur að hugsa og hvernig gátu menn verið allir svona ósjálfsgagnrýnir o.s.frv.

Það er engu líkara en myndast hafi svona fjöldahistería meðal allra sem komu að rannsókninni og þeirra sem unnu í fangelsinu. Menn hafi algjörlega misst allt jarðsamband. þar náttúrulega hljóta háyfirvöld dómsmála að bera ákveðna ábyrgð, mundi ég ætla. Boðleiðir voru miklu styttri og óformlegri á þeim árum en nú þekkist.