Eitt sem menn feila á í þessu.

Nefnilega, að hringavitleysan um gengislánin eða erlendu lánin - er ekkert um ósanngjarna eða óréttmæta skilmála í samningum samkvæmt dírektífi 93/13. Upphaflega hringavitleysan hófst þegar Hæstvirtur Réttur dæmdi að gengistrygging væri óheimil og var um lagtæknilegt formsatriðaorðalag að ræða. það er allt annað en ósanngjarnir eða óréttmætir skilmálar í samningum sem dírektíf 93/19 fjallar um. Allt annað. Sitt hvor hluturinn.

þar af leiðandi er alveg tilgangslaust að rýna í dóma útí Evrópu sem fjalla um ósanngjarna skilmála og dírektíf 93/19. það þarf fyrst að segja hérna uppi að málið snúist um ósanngjarna skilmála eða óréttmæta samkvæmt dírektífi 93/19. það hefur eigi verið gert. þess vegna er tómt mál að tala um þetta eða spekúlera í þessum dómi. Tómt mál. þetta eiga nú hámenntaðir lögfræðingar að vita hjá P og Q og lígal og ég veit ekki hvað og hvað.

Dómur sem gæti haft fordæmisgildi

Athugasemdir

[Erlingur Alfreð Jónsson, 21.6.2012 kl. 19:39]

Þvílíkt endalaust rugl sem þú setur frá þér......fjármálafyrirtækin buðu einhliða upp á gengistryggða lánasamninga. Gengistryggingin var samningskilmáli sem reyndist ólögmætur. Því getur þessi dómur vel haft fordæmisgildi fyrir þessa samninga.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.6.2012 kl. 21:57]

Meei. Er nefnilega ekki svo mikið rugl. Enda kom fram í svarbéfi ESA við málaleitan HH og Samtökum Lánþega þarna um eð uppú síðustuáramótum, að dírektíf 93/13 ætti ekki við í þessu máli er sneri að Íslandi. Jú jú, þeir segja það ekki eins afdráttarlaust og eg og eru með lög 151/2010 aðallega í huga - enþað breitir ekki meginatriðum í mínu uppleggi. Dírektíf 93/13 á ekkert við þetta íslandsdæmi.

Vegna þess, í mjög stuttu máli, að um er að ræða almenn lög varðandi lánaskilmála. Og sem dæmi eru alveg eins lán og gengistryggð lán heimil. þetta er barasta lagatæknilegt formsatriðamál. og ef eitthvað er varðandi EES Samninginn - þá er spurning hvort ekki sé óheimilt samkvæmt EES að banna gengistryggingu.

[Aðalsteinn (IP-tala skráð) 21.6.2012 kl. 22:20]

Það er alveg klárt að samningsskilmáli sem brýtur í bága við lög, þar sem lánveitandi brýtur lög til að hagnast á kostnað neytenda er í öllum tilfellum bannaður skv. Tilskipun 93/13. Allir staðlaðir samningar sem fyrirtæki veita neytendum falla undir tilskipunina, og allir ólögmætir skilmálar í slíkum samningum falla því undir tilskipunina. Kvörtun HH var beint gegn lögum 151/2010 en ekki dómum Hæstaréttar og hefur því í raun ekkert með þetta að gera. Þó er ekki ólíklegt að ESA kæmist að annarri niðurstöðu í dag í ljósi þessa dóms.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.6.2012 kl. 23:02]

þetta er bara rangt hjá þér. Allur samningurinn fellur ekkert endilega undir dírektíf 93/13. það eru ýmsar línur í samningi sem falla undir almenn stjórnvaldslög. Ííslands tilfelli var ekki ,,ólögmæta skilmála". Vegna þess einfaldlega að erlend lán með nákvæmlega sömu prinsippum eru ekkert bönnuð. Sem vonlegt er. þetta form á blaði, gengistrygging, var metin af háttvirtum rétti óhimil lagatæknilega. Snýst ekkert um ósanngjarna skilmála í lánasamningi samkvæmt dírektífi 93/19 og hvergi víað til þess í dómum. þegar af þessum sökum er dírektíf 93/19 í raun irrelevant. ESA er búið að segja það í rauninni. Jú jú, óbeint má segja. En að sjálfsögðu þó að þeir hafi verið að tala um lög 151 2010 þá hangir þetta allt saman. þeir segja að stjórnvöldum ríkja sé heimilt að setja almenn lög samræmist hliðsstæðum lánaskilmálum. þýðir ekkert að láta svona endalaust. ESA vísaði erindi HH og SL frá í öllum liðum og öllum atriðum.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.6.2012 kl. 23:03]

Edit: Dírektífi 93/13.

[Erlingur Alfreð Jónsson, 22.6.2012 kl. 06:23]

Það er mikil lán okkar inbyggjara að þú praktíserar ekki lög, heldur lætur nægja þessa hártoganaþvælu hér á blogginu.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 22.6.2012 kl. 09:41]

þetta er barasta rétt ábending hjá mér og beint að kjarna máls. það eru nokkrir dómar Evrópudómstóls sem hafa snúist um dírektíf 93/13. Maður sér strax að það er ekkert sambærilegt við íslandsdæmið. Hitt er annað að dómsstólar ríkjanna eiga að hafa til hliðsjónar eða taka til athugunnar hvort dírektíf 93/19 geti komið inní mál og bann við ósanngjörnum skilmálum. það hefur ekkert komið til tals hérna í þessu tilfelli. Enda sjá menn það undireins að það eru nákvæmlega eins lán til staðar. Erlend lán. það eru alveg sömu skilmálar og í gengistryggðu lánunum. Óheimilskapur gegistryggra lána snýst um 2-3 orð á blaði og þá er það afleggjari af íslensku orðhengilstúlkunarhefðinni. það er fráleitt að ætla að halda uppi þeim málsstað að gngisbindingin skuli hverfa og erlendir vextir (eða engir eins og sumir vilja segja) skuli standa eftir.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 22.6.2012 kl. 10:06]

Til að auðvelda skilning á þessu efni er hægt að setja upp dæmi þar sem ákveðin tegund verðtryggðra lána væri dæmd óheimil. það breitti engu per se fyrir heildarramma lánsins og niðurstaða afborganna væri sú sama og í öðrum afborgunum verðtryggðra lána þegar upp væri staðið. það gæti aldrei flokkast sem,,ósanngjarnir skilmálar í samningum" samkvæmt dírektífi 93/13. það sama á alveg við þessi gengistryggðu lán. Niðurstaða þeirra er alveg sama og í venjulegum erlendum lánum. Snýst ekkert um ósanngjarna skilmála í samningum heldur lagatæknilegt formsatriði. það er bara þannig.