Það er bara eitt eðlilegt framhald á ESB málinu. Klára aðildarsamning og kjósa þar um.

Tal um eitthvað annað er barasta rugl og vitleysa.  Þetta er ekkert mjög flókið neitt.  Halda áfram að semja, klára alla kaflana, aðildarsamning uppá borðið og kjósa síðan.  Ofanlýst er eins sjálfsagt og eðlilegt og nokkur hlutur getur verið.  Það sem er óeðlilegt er að ekki skuli fyrir löngu vera búið að þessu.  Það hefði verið réttlætanlegt að fara þessa leið strax uppúr 1990 með Skandinavíu.   Þetta tal sumra steingerfinga frá sjálfskipuðum háum einkastalli um að íslendingar einir manna í Evrópu megi ekki kjósa um aðildarsamning - það er eiginlega svo vitlaust og einræðisherralegt að stór furða er að nokkur innbyggi skuli beygja sig undir slíka svipu.  Stór furða.

Það hefur allt gengið eftir sem eg margvaraði fólk við varðandi Elítustjórn framsjalla.

Allt gengið eftir.  Á aðeins nokkrum mánuðum hafa elítudrengirnir flett af sér grímunni og þá blasir við ófögur sjón.  Meðreiðarsveinar þeirra eru líka svo ókræsilegir að hörmulegt er á að horfa.  Framsjallastjórnin hefur ekki sagt satt orð í marga, marga mánuði.  Og efasamt er að framsjalla almennt hafi sagt satt orð í mörg ár.  Sí-ljúgandi framsjallar.   Nú nú.  Það kemur líka uppúr dúrnum að meðferð þessa manna á sameiginlegum fjármunum almennings er allur fyrir aftan elíturassinn og sennilega oftast gagnstætt laga og regluverki.    Það passar auðvitað því sjóðstæmingaárátta framsjalla ætti að vera öllum vel þekkt.  Þeir framsjallar mega hvergi sjá sjóð - þá eru þeir búnir að seilast í hann og moka undir framsjalla.

Ríkisstjórnin hlýtur að segja af sér bráðlega því trúverðugleiki hennar er enginn.    Broslegt var að sjá framsóknarforsætisráðherrann svokallaða þegar hann hljóp í fjölmiðla og fór að tala um skuldarniðurfellingaloforðið stórsvikna.   Það á að reyna að fleyta sé tímabundið áfram á því.  

Ljóst er að mikil upplausn er innan stjórnarflokkanna og menn þar virðast í miklu pati  að reyna að redda sér fyrir horn tímabundið.