Ímyndaðu þér að mannvera svífi

í herbergi.  Ekkert áreiti.  Myrkur, ekkert hljóð, engin snerting.  Enginn vitneskja um líkamann.  Nákvæmlega ekkert áreiti.  Zero.

Segjum að manneskjan hafi verið sköpuð svona.  Myndi hún vera fær um að hugsa ? Og þá hvað ? Myndi fljótandi manneskjan gera sér grein fyrir nokkrum hlut ?

Svar: Já. Hún myndi gera sér grein fyrir eigin verund.  Ergo, sjálfið er ekki byggt á tengslum við efnslega hluti og sálin er óháð bústað sínum.

Snilld.  (Að mínu áliti)

Innspírað af hugsanatilraun Ibn Seena (eða eiginlega bara endursögn á tilraun hans) sem er hér nokkurn vegin á ensku: (Og ég er alveg sammála honum)

Imagine, a man floating in a room with zero sensory input, no sound, no gravity, no sensation of any kind, floating in complete darkness, no sensation even of his own body because no part of his body touches any other part — say the man was created this way, would he be capable of thought? Can the human mind have thoughts without any external sensory input? If so, what would this man be thinking? Would the floating man have awareness of anything?"

Avicenna answers: "Yes, even though the man has no awareness of his environment, or anything external to himself, he would at least be aware of his own existence."