Og hann hengdu þeir á tré

segir stundum í NT, ma. í Postulasögunni.

Deilt hefur verið um hvort Guðspjöllin segi Jesú hafa dáið á krossi eða einföldum stólpa.

Að mínu mati er aðalatriðið þarna trétengingin.  Eins og svo iðulega í Biblíunni er það ekki bókstafurinn sem sem skiptir höfuðmáli, heldur hin táknræna eða hulda merking. 

Hvort sem ber að skilja orðin sem Guðspjöllin nota sem kross eða staur breytir ekki þeirri staðreynd að samlíkingin við tré er svo nærtæk að það verður ekki horft framhjá henni. 

Nú, og so what kann einhver að spyrja.  Jú, málið er að tré kemur við sögu með einum eða örðum hætti oft og iðulega í hinum ýmsu trúarbrögðum eða afbrigðum þeirra.  Sem dæmi öðlaðist Búdda visku undir tré, Óðinn öðlaðist visku með að hanga á tré, tré hefur merkingu í Hinduisma, td. tengt Krisnah o.s.frv. 

Tréð hefur trúarlega merkingu frá því að sögur hófust.

Í mjög stuttu máli má einfaldlega segja að tréð sé tákn um tengsl Himins og Jarðar.  Hins jarðneska og hins andlega.  Með rætur í móður Jörð en teygir sig upp til himins, upp til Guðs.  Sannkallað "Lífsins tré"

Hvað er þá krossfestingasaga NT að segja sem skiptir svo miklu máli ? Jú, til að frelsa andann verður að krossfesta holdið.  Þe. til að fanga og nálgast hinn andleg og sálarlega veruleika verður að hafna eða sigrast á efninu. 

Deyja frá hinu efnislega hjómi og vakna til hins andlega raunveruleika.  

Þetta er að vísu ekkert voðalega frumlegt en stundum nú til dags er eins og fólk sjái ekki alltaf þennan kristaltæra boðskap í krossfestingasögunni en spekúleri mest í hvort sagan sé sönn eða skáldskapur.  Eg vil nú ekki segja að það sé aukaatriði en allavega er það ekki eina hliðin á málinu.

Á bak við yfirborðið er annar heimur.

Á bak við þessa hurð er annað herbergi og önnur hurð o.fs.frv. 

 

 

 

Athugasemdir

[Guðsteinn Haukur Barkarson, 24.9.2008 kl. 08:51]

Málið er einfalt:

Galatabréfið: 3:10-12

13 Kristur keypti oss undan bölvun lögmálsins með því að verða bölvun fyrir oss, því að ritað er: "Bölvaður er hver sá, sem á tré hangir." 14 Þannig skyldi heiðingjunum hlotnast blessun Abrahams í Kristi Jesú, og vér öðlast fyrir trúna andann, sem fyrirheitið var.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 24.9.2008 kl. 13:52]

Ja, einfalt og einfalt.

Veit ekki, en ég gæti alveg tekið undir að það eru margar hliðar á málinu.

Mér finnst þeta nefnilega ótrúlega langsótt túlkun hjá Páli.

Hann er að vitna til 5.Mósebókar 21:22:

"Þegar maður drýgir synd, sem varðar lífláti, og hann er líflátinn, og þú hengir hann á tré, þá skal líkami hans ekki vera náttlangt á trénu, heldur skalt þú jarða hann samdægurs, því að sá er bölvaður af Guði, sem hengdur er, og þú skalt ekki saurga land þitt, það er Drottinn, Guð þinn, gefur þér til eignar"

Páll vill sem sagt meina að með því að hanga á tré hafi Guð faktískt tekið á sig bölvun eða syndir alls mannkyns í fortíð og framtíð og þar með er lögmálið ekkert issjú.

Jú jú, eg vil ekki útiloka svo sem að eitthvað geti verið til í þessu hjá honum.

Það sem er í rauninni athyglisvert er að hann skuli yfirhöfuð nefna tré.  Því í Guðspjöllunun 4 er ekki talað beinlínis um  tré.

Annað, að mín túlkun á Krossfestinarsögunni (sem eg viðurkenni að er einfölduð afskaplega mikið)  passar að sumu leiti við meginboðskap sem haft er eftir Jesú.  Það er grunnstefið í rauninni í orðum sem höfð eru eftir honum. Hafnið jarðneskum heimi en fókuserið á hinn anlega heim.  Hvað eftir annað kemur slíkt fram.

Td. í Luk.9:23:

Og hann sagði við alla: „Hver sem vill fylgja mér, afneiti sjálfum sér, taki kross sinn daglega og fylgi mér.”

[halkatla, 28.9.2008 kl. 16:35]

Tré heilla mig svo mikið á þennan hátt sem þú lýsir, þau eru góð tákn...

Næstum allt í Biblíunni hefur margar merkingar og þær eru allar jafn gildar og mikilvægar, en flestar þeirra eru huldar og við skiljum þær ekki meðvitað, amk ekki nema við pælum rosalega, rosalega mikið í þeim og samhenginu

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 29.9.2008 kl. 15:04]

Já.. Alveg sammála.  Það er hægt að beita ýmsum sjónarhornum á trúartexta, líka Biblíu.

En kannski... vandamálið sem fylgir því þegar maður fer að túlka (svona eins og eg reyni að ofan) td. NT... og ég kannski segi kunningjum mínum frá túlkunum sem þessum, þá fæ ég eiginlega alltaf spurninguna: Hvað þá með hinn sögulega Jesú ?  Ertu kannski að segja að hann hafi ekki verið til !? O.s.frv.

En ég er ekkert endilega að segja eða gefa það í skyn.  

En samt sem áður gefa slíkar túlkanir færi á pælingum um hvort og þá hve mikið þeir sem skrifuðu taxtann í upphafi höfðu í huga sagnfræðilega rétta frásögn.  Þe. hvort endilega var markmiðið hjá þeim að textinn ætti að lýsa 100% raunverulegum atburðum.  (Vona að þú skiljir hvað eg er að reyna að segja.  Er eiginlega betra að mæla það af munni fram.  Maður þarf að vanda sig svo svakalega í skrifuðu máli þegar um trúmál og trúartexta er að ræða)