Ruglið í Grikklandi er mikið.

Ástandið í Grikklandi er verra en flestir gerðu ráð fyrir að yrði.  Síðustu athafnir Syrisa og samstarfsflokksinns vekja sífellt meiri furðu.  Í raun er það rétt hjá fjármálaráðherra Þýskalands sem sagði að engin framþróun hefði orðið í Grikklandi eftir að Syrisa tók við fyrir nokkrum mánuðum.  Það sem er eftirtektarvert er ruglingurinn sem stafað hefur af stjórnvöldum.  Það er mjög erfitt að átta sig á þeim.  Upplýsingar eru mjög misvísandi.  Það er engu líkara en þeir starfi eftir þeirri strategíu í lánamáli sínu, að öllu sem skiptir máli er haldið leyndu.  Síðustu athafnir þeirra, að boða til þjóðaratkvæðagreiðslu, og einnig ummæli þeirra í kjölfarið benda soldið til þess að verið sé að knýja fram eitthvað atriði.  Þ.e.a.s. að samningar liggi nokkurnvegin fyrir en verið sé að kreista örlítið meira fram.  Á móti þessu kemur, að flestum virðist fórnarkostnaðurinn óásættanlegur.  Syrisa og Tsipras hafi orðið uppvísir af fáheyrðu ábyrgðarleysi og barnaskap.  Málið er nefnilega, að það er ekki svo gott að segja til um hver í raun afstaða Tsiprisar er og hvernig hann hugsar þessi mál fyrir sig.  Sumir telja að Tsipras sé búinn að missa alla stjórn á atburðarrásinni.  Hann hafi vanmetið ótal atriði og ekki reiknað með svo miklum vandræðum.  Hitt er svo annað, að sennilegast segir meirihluti fólks nei í þessum kosningum.  En ef til vill ekki mikill meirihluti.  Afleiðingarnar af síðutu afrekum stjórnarinnar virðast hafa komið mörgum grikkjum á óvart.  Tsipras liggur undir vaxandi gagnrýni og stundum ámæli.