Múslimaandúð nútímans vs gyðingaandúð fyrri tíma.

,,Á fyrri hluta 19. aldar var gyðingaandúð í Evrópu að mestu réttlætt á grundvelli hugmynda um að trúarbrögð og menning gyðinga væri ósamræmanleg vestrænum gildum. Gyðingar kynnu ekki að aðlagast og með fjölgun þeirra myndi óhjákvæmilega verða til „ríki í ríkinu“.

Þessi hugsunarháttur birtist til dæmis í skrifum heimspekingsins Bruno Bauer sem lagðist gegn því að gyðingar fengju að njóta mannréttinda til jafns við aðra nema þeir snéru baki við trúarbrögðum sínum, enda samræmdust þau ekki hinni veraldlegu samfélagsskipan.

Það var ekki fyrr en á seinni hluta 19. aldar sem gyðingahatur var réttlætt á vettvangi stjórnmálanna með vísan til félagslegs darwinisma og rasisma. Fyrst þá voru hugmyndir um erfðafræðilega galla gyðinga teknar alvarlega og líffræðimýtur um æðri og óæðri kynþætti náðu verulegri útbreiðslu."

http://www.dv.is/frettir/2014/6/7/muslimaottinn-minnir-fyrsta-stigs-gydingahatur-i-evropu/

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 7.6.2014 kl. 20:26]

"Erfðafræðilega gallaðir" nóbelsverðlaunahafar í efna- og eðlisfræði.

Allir gyðingar!

 

Efnafræði:

Adolph von Baeyer¹ (1905)

Henri Moissan² (1906)

Otto Wallach³ (1910)

Richard Willstätter (1915)

Fritz Haber (1918)

George de Hevesy (1943)

Melvin Calvin (1961)

Max Perutz (1962)

Christian Anfinsen (1972)

William Stein (1972)

Ilya Prigogine (1977)

Herbert Brown (1979)

Paul Berg (1980)

Walter Gilbert (1980)

Roald Hoffmann (1981)

Sir Aaron Klug (1982)

Herbert Hauptman (1985)

Jerome Karle (1985)

John Polanyi (1986)

Sidney Altman (1989)

Rudolph Marcus (1992)

George Olah (1994)

Sir Harold Kroto (1996)

Walter Kohn (1998)

Alan Heeger (2000)

Aaron Ciechanover (2004)

Avram Hershko (2004)

Irwin Rose (2004)

Roger Kornberg (2006)

Martin Chalfie (2008)

Ada Yonath (2009)

Dan Shechtman (2011)

Robert Lefkowitz (2012)

Martin Karplus (2013)

Michael Levitt (2013)

Arieh Warshel (2013)

 

Eðlisfræði

Albert Michelson (1907)

Gabriel Lippmann (1908)

Albert Einstein (1921)

Niels Bohr² (1922)

James Franck (1925)

Otto Stern (1943)

Isidor Rabi (1944)

Wolfgang Pauli (1945)

Felix Bloch (1952)

Max Born (1954)

Igor Tamm  (1958)

Ilya Frank (1958)

Emilio Segrè (1959)

Donald Glaser (1960)

Robert Hofstadter (1961)

Lev Landau (1962)

Eugene Wigner (1963)

Richard Feynman (1965)

Julian Schwinger (1965)

Hans Bethe (1967)

Murray Gell-Mann (1969)

Dennis Gabor (1971)

Leon Cooper (1972)

Brian Josephson (1973)

Ben Mottelson (1975)

Burton Richter (1976)

Arno Penzias (1978)

Sheldon Glashow (1979)

Steven Weinberg (1979)

Arthur Schawlow (1981)

K. Alexander Müller⁹ (1987)

Leon Lederman  (1988)

Melvin Schwartz (1988)

Jack Steinberger (1988)

Jerome Friedman (1990)

Georges Charpak⁰ (1992)

Martin Perl  (1995)

Frederick Reines (1995)

David Lee (1996)

Douglas Osheroff (1996)

Claude Cohen-Tannoudji (1997)

Zhores Alferov (2000)

Vitaly Ginzburg  (2003)

Alexei Abrikosov  (2003)

David Gross (2004)

H. David Politzer (2004)

Roy Glauber (2005)

Saul Perlmutter (2011)

Adam Riess (2011)

Serge Haroche (2012)

François Englert (2013)

 

[Sæmundur G. Halldórsson , 11.6.2014 kl. 01:08]

Íslendingar þekkja nokkuð vel til skáldsins Heinrich Heine, en þó aðallega til höfundar Buch der Lieder, sem er full af tregafullri rómantískri íróníu, en minna ef yfirhöfuð þekkja menn stjórnarandstöðumanninn og blaðamanninn í útlegð. Heine snerist til lúterstrúar sem var ríkjandi í Prússlandi. Hann lauk embættisprófi í lögfræði, en hann fékk aldrei neitt embætti þar sem hann var gyðingur. Trúskiptin og 100% aðlögun (Assimilation) breyttu engu.

Auðvitað var hann snemma óstýrilátur og sýndi yfirvaldinu ekki alltaf tilhlýðilega virðingu, en ég held að hann hafi orðið æstur andstöðumaður yfirvaldsins eftir þessa meðferð. Hann lifði síðan til æviloka í útlegð í París.

Antísemítar hötuðu allra mest þá gyðinga sem höfðu algerlega aðlagast og sem náðu flestir frábærum árangri.  Í ágætri bók eftir Bernd Engelmann "Deutschland ohne Juden" er að finna lista yfir þá Þjóðverja sem höfðu hlotið nóbelsverðlaun í læknisfræði, efna- og eðlisfræði fyrir 1933. Yfir þriðjungur voru gyðingar, sem þá voru ca. 0,5 % þýsku þjóðarinnar !

Antísemítismi er fyrst og fremst sprottinn af öfund sem úr verður takmarkalaust hatur. En langflestir þeirra sem létu lífið í Helförinni voru bláfátækt fólk.