Þjóðlegur siður var meðal innbyggja að hýða börn sín á föstudaginn langa.

Þetta var bara ríkjandi siður á Íslandi í margar aldir - alveg fram á 19. öld.  Fram á 19.öld.  Hugsanlega barasta langt fram á 19.öld á afskekktum svæðum.  Hugmyndafræðin virðist hafa verið að börnin tækju þannig þátt í þjáningu krists á krossinum.  Og almennt var álitið að verið væri að vinna guði gott verk með umræddri athöfn.  Bara örstutt síðan.  Langt fram á 19.öld.

Athugasemdir

[Whisper (IP-tala skráð) 1.10.2013 kl. 01:27]

Og hvaðan koma heimildir þínar um þetta?

Þær voru margar ranghugmyndirnar í gamla daga, en ég hef ekki heyrt um þessa fyrr.

Það er samt fyndið, og gott fyrir okkur að hafa í huga, sem lítum um öxl í dag og lítum niður á forfeðurnar og hugsum hvað þeir hafi nú verið heimskir og vitlausir,

að sjálf tilheyrum við þeim tímum sem í framtíðinni verður hlegið að meira en hefur verið hlegið að nokkrum tíma í mannkynssögunni.

Margt það sem við teljum sjálfsagt og eðlilegt, er glórulaus bilun, þegar betur er að gáð.

Margt það sem við teljum gott er líka einungis illskan í nýrri og fágaðri mynd.

Engin kynslóð manna mun fá jafn harðan dóm sögunnar og okkar.

Þeir sem hugsa aðeins meira en hinir, þeir eru nú þegar byrjaðir að hlægja. Það verður þó ekkert á við hláturskast framtíðarinnar, því það eru svo margir fletir sem við sem tilheyrum þessum tímum getum ekki séð skírt.

Hlátur framtíðarinnar yfir okkur verður blandinn bæði gráti og viðbjóði.

[Whisper (IP-tala skráð) 1.10.2013 kl. 01:30]

Ég á ekki við okkar tíma á Íslandi sérstaklega, eða kynslóðina hér á Íslandi. Það sem einkennir hana þó er að gleyma við sumum hugmyndum að utan með óvenjulega gangrýnislausum hætti og gleypa þá hrárri en margir aðrir, eins og við á um allar litlar þjóðir með minnimáttarkennd. Þannig að stundum virkum við ennþá kjánalegri. En gráturinn og viðbjóðurinn milli hláturskastanna verður ekki minni yfir hinum í framtíðinni. Firran sem við glímum við nú er alþjóðleg.