Um þá athöfn að kjósa.

Nú líður að enn einum kosningunum hér á landi og hafa slíkar athafnir verið talsvert margar á undanförnum misserum þó þessar séu annars eðlis þar sem kosið verður á sjálft Alþingi Íslenska Lýðveldisins.

Nú nú.  Gott og vel.  Allt í lagi með það.

það er eitt sem mér finnst orðið soldið áberandi í umræðum og spjalli manna og kvenna varðandi kosningar.  það er eins og það sé orðin mikil tíska að segja frá því og tilkynna hvað menn og konur ætli að kjósa.   Síðan deilir fólkið um hvort viðkomandi sé að gera rétt eða rangt með að kjósa þetta eða hitt o.s.frv. 

Að það er minni áhersla á umræður um hugmyndafræði varðandi pólitík heldur er áherslan miklu meiri á hvað ,,ég" ætla að kjósa.

Mér finnst þetta einkennilegt.  Vegna þess að það hvað einhver segist ætla að kjósa - það er alltaf irrelevant.  það skiptir ekki máli hvað einhver segist ætla að kjósa.  

Vegna þess einfaldlega að kosningar eru leynilegar.  það er trikkið við vestrænar kosningar. Einstaklingar fara inní ákveðið rými - og þar veit enginn hvað viðkomandi gerir.  Það skiptir ekki máli hvað hann segist ætla að kjósa eða hvað hann segist hafa kosið.  Kosningin er leynileg.