Sagan af því þegar framsóknarmenn fóru á hrægammaveiðar með kylfu og haglabyssu.

Það fór nú ekki vel.  Í stuttu máli gekk það þannig að þeir börðu sjálfa sig í hausinn og hafa síðan talað tóma steypu.  Að öðru leiti verður að segjast að framferði framsóknarmanna er með hinum mestu ólíkindum.  Fyrst lugu þeir því að þjóð sinni að bara ekkert mál væri að fá böns of money frá vondum útlendingum en ef vondu útlendingarnir færu að vera með múður myndu þeir veiða þá með kylfu og haglabyssu og hundruð milljarða mundu hrynja yfir innbyggja.  Þetta var allt lygi úr framsóknarmönnum.  Þeir marglugu þessu.  Hvað skeður svo?  Jú, síðan ráðast framsóknarmenn að þjóð sinni og lemja hana og berja!  Lúskra á sinni eigin þjóð.  Það er bara orðið þannig að ,,framsóknarmaður" er eitthvað það svívirðilegasta orð sem til er í íslensku.