Íslendingar eiga sennilega eftir að standa sig óvenju illa

á Olympijuleikunum í London 2012. Vegna þess einfaldlega að kjánaþjóðrembingurinn er svo yfirgengilegur þessi misseri og ár.

Forsetinn í ólympíuþorpinu

Furðulegt viðtal

við furðulegan mann. Einhvernveginn alveg óskiljanlegt hvert maðurinn var að fara og ennfremur til hvers þetta viðtal var. þetta er sennilega pantað viðtal hjá kallinum til að reyna að púkka eitthvað uppá kjánaþjóðrembingshátt innbyggjra. Sennilega. Og þá tókst það herfilega hjá honum. Hann japlaði eitthvað útí bláinn og mátti sjá að spyrjandinn var furðu lostinn yfir bullinu og á tímabili alveg við það að skella uppúr. Sem vonlegt var. Stórskaðlegt fyrir landið ef svona fer útfyrir landsteinana - sem eg efast að vísu um að geri sem betur fer.

„Sigur lýðræðislegrar byltingar“

þeir Huang feðgar eru umhverfisverndarsinnar.

 Huang Nubo og Huang Sichen ræða umhverfismál.

Alltaf augljóst.

Og þurfti engan kínverskusérfræðing til. Eg benti á þessa sáraeinföldu staðreynd frá day one. Hafði engin áhrif á þjóðrembingsúlfahjörðina sem hljóp um geltandi og gólandi nánast vitstola af kjánaþjóðrembingi svo skelfilegt var á að hlýða og eigi síður óskaplegt á að horfa.

Íslendingar ekki veikgeðja

Var landnám helgað með eldi á Íslandi?

því hefur verið trúað lengi hér á landi á og kennt í skólastofnunum æðri sem lægri, að svokallað landnám í eldgamla daga hafi farið þannig fram á karlar gengu með eld - og konur leiddu kvígu! Svo mátti sá eiga það land er hann komst með að ganga um í einn dag eða svo. þessu hafa menn slegið fram sem einhverri staðreynd.

Samt er það ekki svo. Ef einhver er staðreyndin þessu viðvíkjandi er það sú - að heimildin er afar tortryggileg.

Svokölluð Landnámuskrif eru til í nokkrum útgáfum og meðal seinustu skrifana var það er Haukur Erlendsson, lögmaður, setti saman uppúr 1300. þessi saga er byggð á þeim skrifum og ekkert er minnst á umrætt í eldri skrifum svo sem Melabók sem af flestum er talin elst varðveittra Landnámuskrifa.

Haukur þessi segir, að Haraldur Hárfagri, af öllum mönnum, hafi sett þessar reglur og þá aðallega til að hamla stærð landnáma og koma á sáttum milli manna. (Nefnd upprunaleg textaklausa í Hauksbók er óljós og einhverjar deilur um hvað nákæmlega standi þar, þ.e. orðrétt. Og seinni afritarar hafa breitt orðaröð og skotið inn orðum til að gera skýrari.)

þetta er náttúrulega eins mikið útúr kú og hugsast getur - þó vissulega sé sagan góð og sæt. Skemtilegt að hafa þetta svona eftir á séð. En aðalvandinn við þetta upplegg Hauks er hve það er langsótt. Erfitt er að sjá hvernig Haraldur Hárfagri átti að geta sætt menn með þessum hætti sitjandi úti í Noregi og menn gátu haft sína hentisemi hér uppi.

Í framhaldinu ef menn kynnast betur Hauki og vita hvað hann starfaði - þá verður önnur skýring en vísindaleg sagnfræði miklu mun sennilegri. Sú skýring hefur hinsvegar þá leiðinlegu hlið að sannleiksgildi frásagna í Landnámu verður dregið í efa. Að minnsta kosti að hluta til.

Haukur var auðvitað á ritunartíma í þjónustu Noregskonungs og að því er sumir telja meir að segja í Ríkisráði Noregs. þessi litla klausa um landnámseldinn eða kvíguna sýnir konungsvald í góðu eða jákvæðu ljósi sem sættandi og hófsamt afl.

það að engin önnur þekkt Landnámugerð minnist á þetta merkilega atriði - beinir augum að stöðu Hauks sem embættismanns konungs. Lang sennilegast er að Haukur hafi skotið þessu inn bara uppúr sjálfum sér í própagandaskyni.

Um Landnámabók (bækur).

Á íslandi í eldgamla daga var skrifað um svokallað landnám og þau skrif oft nefnd Landnámabók og lengi vel var álitið að þau væru vísindaleg sagnfræðirit um landnám hinns eða þessa gæjans af erlendu bergi brotnu. það er alrangt. Staðreyndin er að í raun eru margar Landnámubækur eða skrif og oft er umtalsverður munur á milli skrifanna.

Í stuttu máli er líklegast, að upphaflega hafi verið um að ræða Jarðarbók. Þ.e.lista með nöfnum helstu Jarða á Íslandi. þetta hafi síðan undið uppá sig og menn farið að spinna við grunninn með því að búa til landnámsmenn og tengja þá við heldriættir í Noregi og víðar. Fyrstu bækurnar löngu glataðar og þessvegna erfitt að átta sig á þróuninni eða hver rótin og grunnurinn var.

Ofanskrifað varpar auðvitað efaljósi á sagnfræðigildi Landnámubóka eins og þær þekkjast í dag. það má alveg sjá ákv. þróun í Landnámubókum sem nú þekkjast eða brotum sem varðveitast. Td. má sjá að sum Landnámin hafa tilhneygingu til að stækka eftir því sem tíminn líður. það væri þá í samræmi við þróunina á ritunartíma þar sem fáir höfðingjar náðu sífellt stærra svæði undir sin yfirráð.

Samkvæmt þessu, voru Landnámaskrif á seinni stigum þá til þess að styrkja eða undirstrika rétt höfðingjaætta til lands.

Ennfremur eru nokkrir afarósennilegir punktar sem lengi hafa verið hafðir fyrir satt á Íslandi og byggt á Landnámu. Td. að menn hafi helgað sér land með eldi. þessi saga kemur fram í al-síðustu Landnámaskrifum, svokallaðri Hauksbók sem er skrifuð á 14.öld. þar er sagt að Noregskonungur hafi sett þær reglur til að hamla gegn stærð landnáma. þetta er auðvitað eins ósennileg og grunsamleg klausa eins og hugsast getur. En sagan er beisiklí góð og oft er haft fyrir satt sem skemtilegra reynist, eftir atvikum.

Borgarstjóri vitjar í Færeyjum.

Mætir á Ólafsvöku.

,,Reykjavíkar borgarstjóri á ólavsøku.

Frá mikudegnum 25. juli vitjar borgarstjórin í Reykjavík, Jón Gnarr, og frú Jóhanna Jóhansdóttir saman við 6 ára gamla syni teirra, og embætisfólkunum Ellý Katrin Guðmundsdóttir og Magnús Karl Magnússon.

Tórshavnar kommuna er vertur undir vitjanini og mikukvøldið bjóðar býráðið døgverða í Móttøkuhúsinum. Hósdagin verður farið útferð til Kolturs og um kvøldið verður døgverði í Áarstovu."
...
http://www.kringvarp.fo/Archive_Articles/2012/07/23/reykjavikar-borgarstjori-a-olavsoku

Ingólfur Arnarson (Björgúlfsson) var aldrei til.

því var lengi trúað að til hafi verið einhver ,,fyrsti landnámsmaður" sem hafi heitið Ingólfur Arnarson eða Björgúlfsson. Og þetta höfðu allir algjörlega fyrir satt lengi vel og sumir að þvi er virðist enn í dag. það er algjörlega öruggt að Ingólfur Arnarsson var aldrei til sem slíkur. Hann er skáldskapur eða tilbúningur.

það má ma. sjá á því af hvaða ættum hann er sagður vera. Hann á að vera af ætt Hrómundar Gripssonar fornaldarskáldskaparpersónu. Með því voru skrásetjar bókstaflega að stafa fram að hann væri tilbúningur. Enda vissu menn vel á þeim tíma að Hrómundur hafði aldrei verið til - og þ.a.l. gat hann ekki átt neinn ættlegg.

Galdurinn í fyrstu frásögnum er, að menn vita vel að þetta er skáldskapur eða tilbúningur - en samt vilja þeir gefa því raunveruleikablæ td. með að tengja örnefni við menn. Sem dæmi í tilfelli Ingólfs svo sem Ingólfshöfða o.s.frv.

þetta er eiginlega alveg nauðsynlegt fyrir innbyggjara núna 2012 að gera sér fulla grein fyrir. Ingólfur var ekki til og sennilega er mestöll Landnáma skáldskapur eða tilbúningur.

Hvar er Ingólfur Arnarson jarðaður?

Svar: Uppi á Ingólfsfjalli í Ölfusi! Segi og skrifa. þar er talsvert stór hóll sem heitir Inghóll og þar var gæjinn jarðaður, að eigin ósk.

þessu trúðu menn allar götur þar til í gær. Sagt er að Stymir prestur hafi minnst á að Ingólfur hefði verið jarðaður þarna. En Styrmir var uppi á 12. öld. Ekki þekki eg þó til hvers menn vísa nákvæmlega þar.

þarna er náttúrulega um kristaltæra virkun Náttúrunafnakenningarinnar. ,,Ing" hefur verið notað um eitthvað sem skagar uppí loftið. Fjallið Ingólfsfjall hefur augljóslega heitið Inghólsfjall.

Sennilega hafa menn notað Inghól sem viðmiðun á sjó.

þetta hefur þ.a.l. ekkert með einhvern Ingólf Arnarson að gera. Menn hafa bara, seinna meir, búið til mannsnafn útúr náttúrunafni.

Hvernig átti að losna við færeyinga á 19.öld.

Málið lá þannig að á seinni hluta 19.aldar fóru færeyingar að venja komur sínar til landsins. þeir komu aðallega til Austfjarða og voru mikið á Seyðisfirði. Byrjaði þannig, í stuttu máli, að þeir komu á skútu og gerðu svo báta útfrá skútunni. Höfðu allt til alls um borð og komu mest lítið í land.

Og við erum að tala um að þeir voru að veiða inná fjörðum eða í fjarðarmynni á stundum - þó þeir sæktu líka mjög djúpt út ef þannig bar undir og mun lengra en tíðkast hafði á íslandi. þeir voru líka þolinmóðir fiskimenn og án efa hefur margt í vinnubrögðum þeirra verið nýjung að sjá fyrir innbyggjara.

Menn veltu talsvert vöngum yfir þessu en þarna ber að hafa í huga að fiskveiðar voru með allt öðrum hætti á Íslandi á þessum tíma. það var vel pláss fyrir veiðimenn ef fiskgengd var góð.

Nú nú. En sumum fannst samt blóðugt að hafa engar tekjur af færeyingum. Sú venja komst síðan á eftir nokkur ár að færeyingar fengu aðstöðu í landi. það var aðallega hjá ríkisbændum. Og þeir tóku síðan ákveðinn toll af aflanum. Og við erum að tala um talsverðan fjölda færeyinga í heildina.

Áfram var samt umtalsverð óánægja með þetta fyrirkomulag og þjóðrembingur fór vaxandi. Í Austra 18.06 1886 birtist grein þar sem velt er fyrir sér hvernig megi ,,útrýma færeyingum". það átti að gera með einhverju lagatæknilegum orðhengilshætti en vangavelturnar sýna vel hve ísland var stéttskipt á þessum tíma og fólk niðurnjörfað:

,,En þar eð Færeyingar eru hér sem farfuglar, verður að gjöra allt sem lög leyfa til að útrýma þeim. Privat-samtökum til að losast við þá, er óhugsandi að koma á, það er reynslan búin að sýna.
það væri þarflegt að rannsaka og komast að, hvað Færeyingar eru hér. Eptir mismunandi búnaðarháttum skiptast íslendingar í bændur, húsmenn (þurrabúðarmenn) eða lausamenn. Hvað af þessu eru Færeyingar hér?"

Svo veltir greinarhöfundur þessu fram og til baka fyrir sér og kemst að því að þeir yrðu að teljast húsmenn og hægt væri að sekta þá og líka bændur er tækju við þeim:

,,Væri nú svo, að Færeyingar yrðu að teljast húsmenn þenna tíma, sem þeir eru hér - þeir hafa eldstó og fæði jafnan út af fyrir sig o. s. frv.- þá gætu hreppsnefndir komið því til leiðar samkv. lögum af 26. maí 1863 að þeir yrðu sektaðir og eins þeir er taka þá." (Austri 1886)