Frakkar voru bara í lágadrifinu á móti Íslandi.

Leikurinn gegn Íslandi í riðlakeppninni skipti engu máli fyrir þá.  Frakkar fara í gegnum mótin með því að eyða orku þegar þess þarf en spara hana ella.

Að öðru leiti með frakka og handboltann sem þeir spila, og óumdeilanlega eru þeir bestir í dag, að þá í stóru leikjunum byggir þetta svo svakalega mikið á einstaklingsframtaki hjá þeim.  

Þeir þurfa ekki að spila kerfi.  Þeir eiga svo marga sterka einstaklinga, einstaklinga sterka á mörgum sviðum, að þeir eru flestum fremri maður á mann.

Þessi stíll er spænsk/frakkneski stíllinn, sem ég kalla.   Í stuttu máli byggir stíllinn á því að hafa gríðar líkamlega sterka menn, kraftmikla, oft stóra sem samt eru líka býsna fljótir.

Síðan er leikið barasta einfalt spil í sókninni og beðið eftir sæmilegu tækifæri til að fara maður á mann, gegnumbrot eða komast utanvert á vörnina.  

Liðin sem beita þessum stíl eru aðallega Spánn og Frakkland, - og nú síðast Katar.

Eðli máls samkvæmt fylgir þessum maður á mann stíl mikil átök í vörninni.

Eg segi fyrir minn hatt, að eg vissi ekki að margt sem Katar gerði í vörn væri leyfilegt. 

Athyglisvert að sjá að dómararnir í úrslitaleiknum voru ekki eins inná katarlínunni og í 3 síðustu leikjum.  Núna ráku þeir td. Hassan Mabrouk tvisvar útaf á fyrstu mínútum leiksins fyrir brot sem hann hefur margoft sloppið með í undanförnum leikjum.  Eg var hissa í úrslitaleiknum að hann skildi ekki fá þriðju brottvísun.

Unnu alla nema Íslendinga